تالار گفتگوی حسابداری
حسابداری => دوره کارشناسی و آمادگی کارشناسی ارشد حسابداری => حسابرسی => نويسنده: delashoob در مارس 19, 2014, 10:30:08
-
سرمایه گذاری به نوعی داراییی اطلاق می شود که واحد سرمایه گذار به منظور افزایش منابع اقتصادی ( به صورت دریافت سود سهام یا سود تضمین شده بهره ، افزایش ارزش یا سایر مزایا مانند مزایای ناشی از مناسبات تجاری) نهگداری می کند
منابع اقتصادی به صورت یکی از اشکال ذیل یا هر دوی آن ها حاصل می شود
شکل اول : دریافتی های ناشی از توزیع سود سهام یا سود تضمین شده است
شکل دوم : افزایش در ارزش سرمایه گذاری هایی است که طی دوره نگهداشت آن توسط واحد تجاری بدست می آید
تدوین کنندگان استاندارد های حسابداری با توجه به اهمیت موضوع و به منظور یکنواخت سازی گزارشگری از سوی شرکت های مختلف ، همواره به فکر تدوین استاندارد های مناسب برای سرمایه گذاری بوده اند
در سال 1975 میلادی هیات تدوین استاندارد های حسابداری آمریکا اولین استاندارد حسابداری سرمایه گذاری ها تحت شماره تدوین نمود که این استاندارد تا سال 1993 معتبر بود . با تغییرات پدید آمده و در محیط پیرامون و در جهت پاسخگویی به این تغییرات استاندارد جدیدی با شماره 115 منتشر کرد با وضع این استاندارد ، استاندارد شماره 12 عملا لغو گردید . در کشور ایران به تدوین استاندارد های حسابداری های امریکا مورد توجه قرار گرفت
در استاندارد شماره 12 که در آمریکا تدوین شده بود و در بسیاری از کشور ها از جمله ایران مورد استفاده قرار گرفت . مبنای ارزیابی سرمایه گذاری ها ، اقل بهای تمام شده یا قیمت بازار بود ، لیکن همانطور که اشاره شد از سال 1993 روش مذکور لغو شد و ارزش متعارف ( بازار) مورد استفاده قرار گرفت. در ایران نیز استاندارد جدیدی تدوین شد که متفاوت استاندارد های مورد اشاره می باشد
د ایران به موجب استاندارد های ملی ، سرمایه گذاری در اوراق بهادار سریع المعامله به دو گروه چاری و غیر جاری طیقه بندی شد . جهت تعیین مبلغ دفتری سرمایه گذاری جاری دو روش ذیل مورد توجه قرار گرفت :
الف) روش اقل بهای تمام شده وخالص ارزش فروش
ب) روش ارزش بازار
طبق این استاندارد / سایر سرمایه گذاری های جاری (غیر از اوراق سریع المعامله در بازار) به دو روش زیر منعکس می شود :
الف)اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش
ب) خالص ارزش فروش
برا سرمایه گذاری های که به عنوان غیر جاری طبقه بندی شده اند یعنی مدیریت واحد تجاری قصد فروش ندارد و ارزش بازار آن ها اهمیت چندانی ندارد ، دو روش ذیل ارائه شده است :
الف) روش بهای تمام شده پس از کسر ذخیره کاهش ارزش
ب) روش تجدید ارزیابی
* سرمایه گذاری بلند مدت
اگر چنانچه سرمایه گذاری از نوع بلند مدت باشد ، درآمد به صورت دو روش برای ارزیابی این نوع سرمایه گذاری وجود دارد همانطوری که قبلا اشاره شده شامل روش های ذیل می باشد:
الف) روش بهای تمام شده پی از کسر دخیره کاهش ارزش دائمی
ب) روش تجدید ارزیابی
* سرمایه گذاری اوراق بهادار
«ورقه قرضه ، ورقه معامله ای است که معرف مبلغی وام با بهره معین است که تمامی آن یا اجزاء آن در موعد یا مواعد معین باید مستردد گردد»
از ماده قانونی( ماده 52 لاحیه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت محصوب 1374 ) ویژگی های اصلی اوراق قرضه استنباط می شود . مبلغ وام معادل مفهوم ارزش اسمی ، بهره معین ناشی از نرخ بهره اوراق و موعد معین نیز منظور سر رسید می باشد ، وقتی گفته می شود اوذاق قرضه بیست درصد یکهزار ریالی پنج ساله منظور از بیست درصد همان نرخ بهره ( نرخ سود تضمین شده ) و یک هزار ریالی ارزش اسمی آن و پنج ساله منظور سر رسید یا عمر اوراق بهادار
«انتشار اوراق قرضه ممکن نیست مگر وقتی که کلیه سرمایه شرکت تادیه شده و دوسال تمام از تاریخ ثبت شرکت گذشته و تراز نامه آن نیز به تصویب مجمع عمومی رسیده باشد»
دارندگان اوراق قرضه نیز مانند سایر اعتبار کنندگان واحد تجاری محق به دریافت سود تضمین شده و اصل مبلغ اوراق قرضه در سر رسید می باشند و به هیچ وجه حق دخالت در امور واحد تجاری و یا مشارکت در منابع آن را ندارد
سرمایه گذاری در اوراق قرضه ممکن است با صرف یا کسر انجام شود . هرگاه اوراق قرضه با تخفیف نسبت به ارزش ااسمی خریداری شود در واقع کسر ایجاد شده است و زمانی که اوراق قرضه قرضه با اضافه بها نسبت به ارزش اسمی خریداری شود در واقع صرف ایجاد شده است . اوراق قرضه ای که با کسر خریداری ممی شود نرخ بازده بیشتری ننسبت به نرخ بهره اسمی آن ایجاد می کند چرا که سر رسید مبلغ بیشتری در مقایسه با ارزش در زمان خرید دریافت می دارد و در حالت عکی نیز اوراق قرضه ای که با صرف خریداری می شود چون مازاد مبالغ پرداختنی نسبت به ارزش اسمی ريال، بازیافت نخواهد شد مبلغ صرف از دست رفته کاهشی در مبالغ کل به ارزش اسمی بازیافت نخواهد شد مبلغ صرف از دست رفته در مواقع کاهشی در مبالغ کل سپرده های دریافتنی در طول مدت اوراق قرضه محسوب می شود
*سرمایه گذاری بلند مدت در اوراق قرضه
در سرمایه گذاری بلند مدت نیز مبالغ سرمایه گذاری به بهای تمام شده ثبت می شود و اضافه پرداختنی ( مازاد بر مبالغ اسمی ) که تحت عوان صرف سرمایه گذاری است بایستی به موازات دریافت بهره مستهلک شود . چرا که سرمایه گذار در پایان مدت اوراق قرضه (سر رسید) معدل ارزش اسمی اوراق قرضه از فروشندگان اوراق ، دریافت می نماید . بنابراین لازم است صرف سرمایه گذاری در اوراق قرضه تا سر رسید به مبلغ خرید اضافه شود تا به ارزش اسمی برسد چرا که در سر رسید معادل ارزش اسمی دریافت می شود
در حسابداری سر مایه گذاری بلند مدت بهتر است از حساب های صرف یا کسر اوراق قرضه استفاده ننموده و استهلاک و کسر اوراق قرضه را مستقیما در حساب سرمایه گذاری منعکس ننماییم استهلاک صرف یا کسر سرمایه گذاری به دو روش صورت می گیرد که عبارتند از:
1- روش خط مستقیم
2- روش بهره موثر
* بدهی های بلند مدت
بنگاه های اقتصادی معمولا جهت انجام فعالیت های عادی خود از طریق مننابع مالی موجود یا ایجاد ببدهی های جاری تامین می نماید . مثل خرید کالا به طور نسیه یا اخذ وام بانکی کوتاه مدت و ...اما در مواردی تامین مالی پروژه های گوناگون مانند خرید ماشین آلات ، افزایش خط تولید و احداث ساختمان نیاز به مابع مالی عمده دارند که تامین این مبالغ معمولا یا از طریق صدور سهام جدید و یا افزایش بدهی های بلند مدت امکان پذیر است منظور از بدهی های بلند مدت
، اخذ وام بانکی بلند مدت یا صدور اوراق بلند مدت می باشد . در اخذ وام بانکی بلند مدت وضعیت اعتباری شرکت از نظر موسسات مالی اعتباری مورد توجه و اهمیت قرار می گیرد و پرداخت وام نیازمند اخذ وثائق و ضمانت های کافی می باشد اما اگر به هر دلیلی امکان اخذ وام بانکی مهیا نشود ، انتشار اوراق مبنای تامین مالی قرار می گیرد
اوراق قرضه اسناد بهاداری است که شرکت های سهامی با انتشار آن ، مبالغی از خریداران آن دریافت نموده و تعهد نمی نماید که مبالغ اسمی را در سر رسید و سود تضمین شده آن را در تاریخ های معین بپردازند
اصول حسابداری(2)
مولفین: مرتضی حاجی عباسی – محمود صمدی لرگانی