نمابورس؛ اقتصادی_ صنعت نساجی در حالی در سه ماهه نخست امسال با کاهش 40 درصدی صادرات همراه بوده که به اعتقاد فعالان اقتصادی، صادرات نساجی در حال تبدیل شدن به وزنهای فراموششده در اقتصاد است.
شاید خبر کاهش 40 درصدی صنایع نساجی در فصل ابتدایی دهه 90 را بتوان آغاز به صدا در آمدن زنگهای خطر و به شماره افتادن نفس تولید دانست؛ اتفاقی که دبیر اتحادیه صادرکنندگان محصولات نساجی معتقد است پیشلرزههای آن از یکسال و نیم گذشته احساس میشد. آمار 12 ماهه سال 89 بیانگر آن است که صادرات محصولات نساجی از نظر وزنی 22 درصد و از نظر ارزشی 26 درصد کاهش پیدا کرده است و همین روند، در سه ماهه ابتدایی سالجاری هم ادامه پیدا کرد. در بهار امسال ارزش صادرات محصولات نساجی به حدود 54 میلیون و 500 هزار دلار رسیده است که در مقابل صادرات 93 میلیون و 126 هزار دلاری سال گذشته، نشان از افت نزدیک به نیمی در صادرات دارد.
این اتفاق برای صنعتی افتاده که با وجود مزیتهای نسبی بسیاری که دارد، میتوان از آن به عنوان دومین رکن صادراتی هر اقتصادی یاد کرد؛ اما همین کاهش نزدیک به 50 درصدی صادرات، نخستین برنامهای را که به چالش خواهد کشاند، سند چشمانداز توسعه کشور است؛ چرا که فاصله بسیاری با کشوری همچون ترکیه که یکی از کشورهای حوزه سند چشمانداز است، خواهیم داشت. بنا به آمارها، حجم صادرات صنایع نساجی ترکیه در سال گذشته حدود 25 میلیارد دلار بوده که همین رقم در مقابل صادرات یک میلیارد دلاری ایران، نشان از عمق بسیار حجم صادرات دو کشور دارد. از سوی دیگر، ترکیه برای سال 2023 صادرات 100 میلیارد دلاری صنایع نساجی را هدفگذاری کرده است و بر این اساس، اگر تنها محاسبات سرانگشتی از همین اعداد و ارقام داشته باشیم، درمییابیم که در حال حاضر کشورهای رقیب به یکهتازی در میدان رقابت میپردازند و راه سختی را برای اول شدن در منطقه پش رو خواهیم داشت.
مهدی تقوی استاد دانشگاه علامه طباطبائی در این مورد می گوید: در حال حاضر بخش تولید در کشور ما با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم میکند و قیمت تمامشده کالاها بهدلیل مواد اولیه گران بالا است، وقتی این قیمت تمام شده همراه با تورم و رکود شود، بزرگترین ضربه را به صنعت نساجی میزند و رقابت در عرصه صادرات را تحتتاثیر قرار میدهد.
او ادامه می دهد: این صنعت می توانست یکی از مهمترین صنایع خصوصی در ایران باشد که به راحتی در بازار سرمایه هم موفقیت آمیز عمل کند؛ مانند کشور همسایه ایران: ترکیه؛ اما متاسفانه به دلیل مدیریت نادرست بر این صنعت، نساجی ایران تا آستانه نابودی رفته است.
گشایش سخت اعتبار به دلیل تحریم
اما از سوی دیگر ایجاد مشکل در گشایش اعتبار نیز امری ملموس پس از تحریم اقتصادی و بانکی ایران است که بهسرعت تاثیر خود را در روابط اقتصادی ایران در عرصه جهانی نشان داد و حتی فعالان اقتصادی معتقدند که در ماههای گذشته و در پی این اتفاق نامیمون اقتصادی، صادرات نساجی در حال تبدیل به وزنهای فراموششده در اقتصاد است.
علیرضا حائری، دبیر انجمن صنایع نساجی ایران در این باره میگوید: عمده مشکلات صادرات صنعت نساجی، تحریم اقتصادی کشور است، در حال حاضر امکان گشایش اعتبار و صادرات از طریق LC وجود ندارد و نقل و انتقالات مالی با مشکل مواجه شده است. توضیح او چنین است: در گذشته بانک توسعه صادرات از محل LC تا 90 درصد تسهیلات در اختیار صادرکنندگان قرار میداد، اما هماکنون صادرکنندگان مجبور هستند کالا را بدون LC صادر کنند و بدون LC هم دیگر بانک به آن ها 90 درصد تسهیلات را نمیدهد.
حائری میافزاید: در حال حاضر که LC وجود ندارد، از صادرکننده یک وثیقه همچون وثیقه ملکی میخواهند که همین امر باعث میشود که صادرات کاهش پیدا کند.
نرخ ارز چه می کند؟
تثبیت نرخ ارز، گلایه دیگری است که صادرکنندگان صنعت نساجی نسبت به سیاستهای اقتصادی مطرح میکنند و معتقدند در سالهای گذشته قیمت ارز در داخل کشور توسط دولت ثابت نگه داشته شده و این سیاست میتواند زیان بنگاههای صادراتی را در پی داشته باشد.
برگرفته از: نما بورس